Triumph introduceerde in 1961 de TR4, een ontwerp van de Italiaanse koetswerkbouwer Giovanni Michelotti. Michelotti was bekend bij Triumph omdat hij de Herald had ontworpen. De TR4 was voorzien van deuren met draairamen en de compleet nieuwe carrosserie had een betere stijfheid. Mechanisch was er niet veel veranderd, alleen de tandheugel besturing was een sterke verbetering. In 1965 gebruikte Triumph de onafhankelijke achterwiel ophanging van de 2000 Saloon voor de TR4a. Omdat de TR4a geen competitie was voor de MGC, voorzag men in 1967 de TR4a van een 2,.5 liter zescilinder motor met Lucas benzine-injectie. Dit resulteerde in de TR5. Om te voldoen aan de Amerikaanse regelgeving tav de uitlaatgasemissie werden de TR5 modellen die naar Amerika werden geexporteerd voorzien van dubbele carburatie. Om marketingtechnische redenen werd deze uitvoering TR250 genoemd. Hiermee onderscheidde hij zich van de TR4a en de TR5 en was er een verwijzing naar de motorinhoud (2500cc) De TR250 had niet meer vermogen dan de TR4a en was aanzienlijk trager dan de TR5.